Գյուղում ծնված մեծացած,
Մանկությունս սարերում անցած,
Ծիծաղի ու լացի մեջ գրկած
Ինձ դարձրեց հասակ առած:

Խալխի բաղերից ծիրան գողնալուց
Չալիկներով ալևորները
Հետևիցս գոռում էին
Խաչագող կայծակ բալա հեռսոտած ու հիացած:

Գյուղամիջում նստած տարիքներով ապերները
Պատմում էին սովետ բանակում իրանց ռազբիրատները կատարած,
Ես էլ, աչքերս չռած
Երազում էի գեղից իջնել մեծ աշխարհը կատաղած:

Մի օր գեղից զայրացած,
Ծիրաններից կշտացած,
սովետ բանակի ռազբիրատները դեմս առած
Սաշիկի լաֆետը նստած մանրից սկեցի մեծ աշխարհը իմ երազած:

Քաղաքում Սասունաց Դավոյի դեմը կանգնած
Իմ աչքս նրա աչքին կպած
Մեկ էլ իմ ձեռս դեպի արևը գնած ու բողազիցս ճիչը գոռած.
“Հեսա կտենաս ում մերնա տղա բերած”:

Տերտերին երկար բարակ խղճաքամ չարած,
Սաղ աշխարհը ոտիս տակ առած,
Մանկությանս սաղ երազները կատարած
Մի օր սիրտս դառնացած, միտքս դեպի գյուղը գնած:

Մազերս արդեն սիպտակած,
Սասունաց Դավոյի դեմ կանգնած,
Փայլող աչքերով հոգնած
Խոնարհվեցի հիացած:

Մեկ էլ շրջվեցի ու ,ըհը, դեմս Սաշիկի լաֆետն երևաց,
Կաստում գալոն կապած,
Որոշեցի գմամ ես մեր գեղ
Շատ էլ որ ինձի կասեն տգեղ:

Հենց որ հասա ես մեր տուն,
Քյասար մտա գեղամեջ,
Ու կայծակ բալեքի աչքերը հիացած երկար լսում էին
Աշխարհի բանակներում իմ ռազբիրատները կատարած:

Հ.Գ. Կոչ “ԽԱՉԱԳՈՂԵՐ ԲՈԼՈՐ ԵՐԿՆԵՐԻ ՀԶՈՐԱՑԵՔ”
©Հեղինակներ (Վ. Հակոբջանյան, Ա.Թամրազյան) 2007թ. Բոլոր իրավունքները պաշպանված են.